Ik zie deze kaart namelijk als het loslaten van vorm om puur het gevoel te volgen. En mijn neiging is juist om eerst de vorm te bepalen. Waardoor ik regelmatig in mijn leven vast ben komen te zitten. Maar juist het volgen en het laten ontstaan van de vorm, heeft me de mooiste ervaringen gebracht.

Achteraf gezien is het niet raar dat ik zo graag eerst voor vorm koos. Het is namelijk concreet. Vorm is iets wat je vast kunt houden, kunt controleren, invloed op kunt uitoefenen. Maar ik heb ook ervaren hoe ik me er in kon verliezen. Het meest schrijnende, voor mij althans, was de speech bij het afstuderen van mijn HBO opleiding. Er werd niets over mijn inhoudelijke prestaties gezegd (en eerlijk gezegd waren die ook niet noemenswaardig). Er werd alleen verteld hoe ze aan de kaft en vorm van verslagen konden zien wanneer ik het had gemaakt. Want daar besteedde ik inderdaad altijd veel tijd en aandacht aan.

De eenzaamheid en de afwezigheid van een duidelijk pad geven deze tarotkaart ook iets spannends. Een spanning die je ook voelt wanneer je met deze ervaring geconfronteerd wordt. Want als vorm je houvast geeft, betekent loslaten een risico tot vallen. Want wat betekent het nu eigenlijk om puur je gevoel te volgen? Om in vertrouwen te blijven zonder die concrete vorm als richtingwijzer? Wat betekent het om je aan jouw essentie over te geven? Om zelf de vorm van het gevoel te zijn?

Nu, in mijn praktijk, voel ik me steeds met die afweging tussen het volgen of het vormgeven geconfronteerd. Inmiddels, door de nodige misstappen, begrijp ik dat ik écht moet volgen. Dat dat me de meest waardevolle schatten brengt. Ik merk ook dat mijn werk me min of meer dwingt om dit volgen te doen. Ik kom niet bij de gewenste resultaten uit als ik wil controleren met vorm. Ik móet volgen om bij de kern te komen.

Ervaar jij moeite met het laten ontstaan van vormen voor zelfexpressie? Vraag dan hier jouw consult aan.