september 14, 2024
Een zoektocht
Beginnen met Tarot is beginnen aan een zoektocht. Een zoektocht naar wijsheid, waarheid en vooral naar jezelf. Mijn zoektocht bracht me naar alle uithoeken van Tarot. Tenminste zo voelt het soms. Ik heb op festivals gestaan uitgedost als straatartiest. Ik heb op feesten marathons-duidingen uitgevoerd. Ik heb les gegeven en workshops (doe ik nog steeds) en ik heb er vreselijk veel over gelezen en geschreven (en dat eindigt nooit hoop ik). Ik heb anderen met de kaarten gecoacht naar een volgend hoofdstuk in hun leven (iets wat ik steeds meer hoop te mogen doen).
Reflecteren op de kern
Tijdens het coachen, het geven van workshops en zeker op festivals was/ben ik me erg bewust van de ander. Wat verwacht de ander van een Tarotist? Voldoe ik aan die verwachting? Mag ik daarvan afwijken? En zeker in het begin, toen ik nog niet zo vertrouwde op mijn kennis en kunde, liet ik me leiden door die verwachtingen en aannames.
Tijdens het lesgeven en schrijven werd me hierover een spiegel voor gehouden. Er van uitgaande dat ik ook werkelijk geloof in waar ik les in geef, werkelijk achter de woorden sta die ik schrijf, was ik gedwongen om stil te staan bij een aantal van die verwachtingen en aannames.
Zo gaf ik in eerste instantie de lessen, zoals ik die had ontvangen in de woorden van mijn docent. Maar zijn dat mijn woorden en vind ik ook wat zij vond van Tarot, de kaarten en hoe ze toe te passen? Hetzelfde gold voor mijn blogs en boeken over de kaarten. Schrijf ik met de woorden van een ander over de kaarten of is dit ook werkelijk zoals ik de symbolen zie?
Hierdoor kwam ik steeds weer bij de vraag uit ‘Is dit een gedachte van de schrijver of docent of is dit de ware kern van de kaart of het toepassen van Tarot?’. In plaats van klakkeloos over te nemen, verdiepte ik mij in de bron en vroeg me daarbij af hoe betrouwbaar die bron was en of ik het ermee eens was.
Waarom is het nodig?
Die verdieping bracht me niet alleen dieper in de betekenis van de symbolen en tarotkaarten. Het bracht me dichterbij mezelf en hoe ik ben als Tarotist. Zo was ik altijd best onzeker over het feit dat ik best nuchter ben met betrekking tot Tarot, maar ook alle tradities er omheen. Zoals hoe je de kaarten moet bewaren en gebruiken. De ideeën over het toepassen van bepaalde kristallen, of dat je de kaarten niet zelf mag kopen.
Ik heb het, uitgaande van die verwachtingen, wel eens uitgeprobeerd, maar het past gewoon niet bij mij. Ik vind kristallen mooi, maar ik heb niet de behoefte ze per se toe te moeten passen in mijn praktijk. Als ik op zoek ga naar een zijden doek en houten kistje voel ik me gedwongen, als in een keurslijf, in plaats van dat ik iets moois voor mijn kaarten zoek.
Mijn onderzoek bracht me bij de vraag ‘waarom’. Waarom worden al die zaken toegepast? Waarom is dit nodig? Al lezende kwam ik met name de verklaring tegen dat de kaarten zo goed behandeld werden en of anders niet goed werkten. Alsof het levende wezens zijn en niet een stapeltje karton.
Dat ging tegen mijn nuchtere aard in en dus vroeg ik me af ‘is dit waar?’. Werken de kaarten niet goed als ik ze niet in zijde wikkel? Kan ik niet goed een ander helpen wanneer ik dat bepaalde kristal niet bij me heb? Aangezien ik beide niet doe en toch zeer goede resultaten behaal, ben ik geneigd te zeggen dat het niet waar is.
Vertrouwen
Waar ik wel altijd op terug kom is ‘synchroniciteit’. Ik geloof stellig in het samenvallen van de juiste kaarten bij de betreffende persoon. Ik geloof ook stellig dat daar niet meer voor nodig is dan die kaarten en persoon. En bij dat besef kwam ik uit op het woord ‘vertrouwen’. Ik vertrouw erop dat als ik of de ander kaarten trek om tot inzicht te komen, ik en die ander de kaarten krijgen die juist zijn. Dat resultaat hoef ik niet te manipuleren met een kristal, ritueel of bepaalde kleur kaars. Dat is gewoon zo.
En hierdoor begrijp ik ook meteen de sterke behoefte aan rituelen, kaarsen en kristallen. Want zo puur als bovenstaande is, zo spannend is het om al het andere los te laten en alleen het pure te behouden.
Vanuit mijn kern
Toch is dat, zoals ik Tarot wil toepassen. Puur de kaarten en de symbolen en verder geen poespas. Dat is ook zoals ik verder onderzoek doe naar de kaarten, namelijk wat is de kern wanneer ik alle verschillende perspectieven samenbreng? En dat bracht me heel dicht bij mezelf. Bij gewoon mezelf mogen zijn in het toepassen van Tarot. Geen zweefteef, maar ook geen cynicus. Met soms een kristal, omdat ik ze mooi vind. Met meestal alleen de kaarten, pen en papier, omdat dat alles is wat ik nodig heb.
Mijn zoektocht (die nog lang niet ten einde is) bracht me dichter bij mezelf. Waar bracht jouw zoektocht jou naartoe?
Geef een reactie